My pregnancy journey: Deel 3 Het geslacht

Salaamoe Aleykoem wa Rahmatullahi wa Barakatuhu akhawaat,

Trimester 2: week 20 - 21

Eenmaal thuis van de Hadj volgde een paar spannende dagen. Door de zware reis was ik wellicht een klein beetje extra gespannen of alles nog steeds goed ging met ons kleintje. Ik was zelf behoorlijk afgevallen tijdens de eerste periode van voedselaversie & de lange reis. Hoewel ik mijn volledige vertrouwen bij Allah Azza wa Djall plaatste had ik wél in mijn achterhoofd een angst dat het wellicht een signaal was dat ik afviel in plaats van aankwam terwijl ik op dat moment bijna 20 weken aantikte. Soubhana Allah. Op de woensdag na thuiskomst reden mijn man en ik in de ochtend vroeg naar STARR voor de echo. Door een vervelende omleiding waren we ontzettend bang om te laat te komen dus mijn man racete zo snel hij kon naar de locatie. Als ze ons toen niet geholpen hadden was ik waarschijnlijk in tranen uitgebarsten, zó benieuwd was ik naar ons kleintje. Ik moet bekennen dat ik mijn gehele zwangerschap, vanaf het eerste moment er écht van overtuigd was dat het een jongen zou worden. Ik zag mijzelf als een zonen-moeder. En begrijp mij niet verkeerd, het was een gedachte maar geen voorkeur. Want die had ik niet. Maar deze gedachte veranderde in Makkah soubhana Allah.. Mijn man heeft een enorm verzorgende aard allahoema bareek, en toen hij zich in Makkah wederom ontzettend beschermend opstelde over mij en het kleintje dat ik met mij meedroeg werd ik overvallen door een sterk gevoel dat het wellicht een meisje kon zijn omdat ik hem ook écht een man vind die dochters op kan voeden. Allahoema bareek. Ik hield deze gedachte echter voor mijzelf.

Tijdens de echo bleef mijn man maar spreken over "hem" en "zijn benen" etc. De dame die de echo deed bleef politiek en zei vooraf dat zij pas aan het eind van de echo zou kijken naar het geslacht. Echter keek ik haar na een aantal metingen aan en zei "onze dochter haat ons nu he?" waarna de vrouw moest lachen en zei "ik denk het wél". Mijn man, en ikzelf, waren enorm verrast. We waren blij en dankbaar maar vooral verbaasd. Het belangrijkste voor ons waren de verlossende woorden "alles ziet er goed uit". Ons kindje groeide goed alhamdoellilaah, ondanks de zware reis.
We wilde dit prachtige nieuws op een bijzondere manier delen met onze omgeving. Diezelfde middag ben ik naar de winkel gegaan om het eerste outfitje te scoren voor ons prinsesje. Dit voelde ontzettend goed en gelijk weer iets échter. Soubhana Allah.
Ik heb cupcakes gebakken en kleine prikkertjes gehaald met "its a girl!" en we zijn die cupcakes bij mijn schoonmoeder en bij mijn schoonzus gaan brengen om hen op een leuke manier te vertellen dat wij een meisje verwachtte. Mijn schoonzus, die al die tijd dacht dat het een jongetje zou zijn, was ontzettend verbaasd wat heel leuk was voor ons. Mijn schoonmoeder snapte de prikkertjes niet direct maar reageerde ook heel lief & positief op het nieuws van een meisje alhamdoellilaah.
Ik had voor mijn eigen familie en vriendinnen dat weekend een sadaqa georganiseerd omdat ik op Hadj was geweest. Ik wilde die avond ook op een leuke manier aan hen vertellen wat wij zouden krijgen in sha Allah. Mijn moeder zou voor het eerst oma worden in sha Allah, dus ik wilde haar ook een beetje in het zonnetje zetten. Ik ben dan ook al in Makkah begonnen met de voorbereidingen voor die dag. Ik was bepaalde dagen heel ziek en lag dan voornamelijk in bed, en tussen dhuhr & asr kwam ik bijna niet buiten. Ik was door de zwangerschap al best verzwakt en ik wilde mijn krachten sparen voor de rituelen. Ik heb vanaf daar dan ook contact gehad met talentje Fadoua (sweetsartbyfadoua) om een taart & cupcakes te bestellen en een prachtige slinger besteld bij joyofalittleummah. Verder ben ik druk decoratie gaan bestellen op Aliexpress en heb ik een prachtige jurk gevonden op Asos. 

De sadaqa

De dag van de sadaqa was rennen, regelen en hard werken. Maar ik werd al vanaf de ochtend ondersteund door mijn lieve zusje en bestie. Ik heb een candytable samengesteld en een mooie hadjtable (zie afbeeldingen). We hebben uitgebreid gekookt voor de dames die kwamen en uiteindelijk heb ik een heerlijke avond gehad alhamdoellilaah. Ik kon in één keer iedereen een beetje bijpraten over mijn reis, iedereen even zien en de sfeer zat er goed in alhamdoellilaah. Voor mij is het tot de dag van vandaag iets prachtigs om te zien hoe mijn (islamitische) vriendinnen en (niet-islamitische) familie ontzettend leuk en mooi met elkaar omgaan. Ik geniet intens van de acceptatie van beide partijen, waar ik een aantal jaar nooit van had durven dromen. Soubhana Allah.

Aan het einde van de avond vroeg ik mijn moeder, mijn zusje en mijn beste vriendin (die erbij was toen ik erachter kwam dat ik zwanger was) om bij de taarttafel te komen en ik liet mijn moeder de taart aansnijden. Op deze manier zagen zij het kleurtje als eerst en konden het vervolgens aan de rest van de aanwezigen laten zien. De verrassing was van de gezichten af te lezen, het was een prachtig moment. Het was mijn manier om mijn moeder als toekomstige oma echt even in het zonnetje te zetten en haar op een prachtige manier te vertellen wat wij zouden krijgen in sha Allah. Ik vond het ontzettend bijzonder om hun reacties te zien op het nieuws dat wij al een paar dagen wisten, namelijk: Wij kregen een dochter in sha Allah !

Het was ruim 10 jaar ervoor dat ik moslim werd. 10 jaar na mijn bekering raakte ik zwanger van onze dochter alhamdoellilaah. In die tijd heb ik geleden, geleerd, gehuild, ben ik gevallen, opgestaan, heb ik mij afgestoft en ben ik doorgegaan. Ik ben een vrouw geworden, alhamdoellilaah. Deze periode mocht ik afsluiten toen ik trouwde, toen ik op hadj ging en toen ik dit alles mocht delen met mijn geliefden. Ik heb vrede gesloten met de skeletten in mijn kast, ik heb een plek gevonden voor mijn demonen en bezoek hen enkel nog onder toezicht en van achter tralies. Ik heb vrede met de persoon die terugkijkt vanuit de spiegel. Alhamdoellilaah. En zo ook de mensen om mij heen.
Ik ben geaccepteerd, en daarom gezegend om mensen samen te kunnen brengen om dit mooie nieuws te kunnen vieren. Alhamdoellilaah. Ik ben enorm verwend en heb het enorm enorm naar mijn zin gehad alhamdoellilaah. Wat een zegening. Wat een warm welkom voor ons ongeboren kindje!