My pregnancy journey: Deel 2

Salaamoe Aleykoem wa Rahmatullahi wa Barakatuhu akhawaat,

Trimester 1
Het eerste trimester viel zwaar. Met week 5 van de zwangerschap begon op een zekere avond (samen met mijn vriendin, virgin mojito’s, spareribs & mac&cheeseballs) de misselijkheid. En die is eigenlijk pas weer een beetje gestopt met week 14/15 van de zwangerschap. Ik had een vreselijke voedselaversie, alles maakte me misselijk. Ik was altijd dol op Marokkaanse Bastilla (zowel kip als vis) maar nu keerde mijn maag zich al om bij de geur. In de ochtend dwaalde ik vaak door de Dirk wanhopig op zoek naar iets om te eten wat mij dan ook niet misselijk maakte.. de ene dag was dat pindakaas en de dag erna was dit rijstwafels. Kip sneden ze al bij de slager fijn voor me, want als ik het zelf moest doen was ik bang dat ik over zou geven. Ik was de hele dag door doodmoe, maar tot week 10 van de zwangerschap moest ik toch 茅cht doorzetten op mijn werk (op het speciaal onderwijs) en met mijn studie. Ik kon niet anders dan doorzetten want ik wilde voor de komst van de baby afstuderen. In sha Allah. Ik viel op de meest onverklaarbare momenten in slaap (op normale plaatsen als de bank & het bed, maar ook het OV, een leeg klaslokaal en ik denk dat ik zo ongeveer overal kon slapen destijds). Ik was compleet uitgeput die eerste periode van de zwangerschap. Maar tegelijkertijd was ik z贸 intens gelukkig dat ik het allemaal over mij heen liet komen. Ik sleepte mijzelf naar de primark & prenatal om verlangend over de babyafdeling te wandelen. Ik lag in bed naar elke zwangerschapsvlog te kijken, blogs te lezen, artikelen op te zoeken, prijzen te vergelijken etc. En op die manier bereide ik me voor op wat in sha allah zou komen. Maar de baby was niet het enige waar ik mij op voorbereidde. Ook stonden wij op het punt om de reis van ons leven te maken. 


Week 16 - Week 20: Hadj馃晪

D茅 reis van je leven als moslim. De Hadj. De bedevaart naar Makkah. Van vele moslims een droom.. voor ons (in gezondheids- & financi毛le staat) ook een verplichting. De reis waarna in sha Allah al jouw zondes vergeven worden. Wij waren gezegend & uitverkoren om deze reis te mogen maken in sha Allah. Alhamdoellilaah. Maar ook een reis die ik nu zwanger zou gaan ondernemen in sha Allah. Dit maakte de voorbereiding n贸g intensiever. Tegelijk was ik intens gelukkig om deze reis te mogen maken terwijl ik zwanger was. Het gaf mij alleen maar meer kracht dat ik de kans kreeg van Allah Azza wa Djall om deze zuil te volbrengen (in sha Allah) nog v贸贸r ik aan het moederschap zou beginnen in sha Allah. Ik heb al diverse blogs geschreven over mijn hadj (while being pregnant). Ik zal deze allemaal onderaan deze blog linken zodat jullie ze makkelijk kunnen vinden & bekijken in sha Allah. Maar de rode draad van het verhaal is dat de Hadj nu al iedere dag met mijn dochter een prominente rol speelt in haar leven soubhana Allah. Het feit dat zij daar al bij mij was, dat haar eerste schopje daar was soubhana Allah.. Het feit dat ik deze prachtige maar vooral ook levensveranderende reis heb gemaakt terwijl ik haar bij mij droeg. De liefde van een moeder begint niet het moment dat jij je kindje voor het eerst in jouw armen sluit. Die liefde begint vanaf het plusje op de zwangerschapstest & misschien zelfs al ver daarvoor. Soubhana Allah.
Ik ben Allah Azza wa Djall iedere dag dankbaar dat het gelopen is hoe het gelopen is soubhana Allah. Zo zie je wederom dat Hij de Beste der Planners is. Deze Hadj zal zelfs een rol blijven spelen in haar opvoeding, dat haar ouders deze reis hebben mogen maken met haar er al bij zal iets zijn wat zij vanaf jongs af aan meekrijgt. Maar vooral ook zal zij in sha Allah van de vruchten plukken na al onze ervaringen, bevindingen, inkeer etc. naar aanleiding van deze reis. Want ik geloof in mijn hart dat wij teruggekomen zijn als betere mensen.. Bewuster, dankbaarder, maar ook volwassener. Soubhana Allah. De blogs die ik heb geschreven naar aanleiding van deze reis:
Na een lange, indrukwekkende reis keerde wij terug naar huis. Ik voelde mij voor een groot deel een nieuw mens die naar huis reisde. Maar ik keek uit naar de 20 weken echo, de babyvoorbereidingen, mijn eigen huisje en mijn nieuwgevonden rust. Ik keek ernaar uit om school af te ronden en door te gaan met de volgende fase van mijn leven. Hoewel ik tot op het bot uitgeput was door deze ervaring gaf het mij z贸 ontzettend veel kracht soubhana Allah.
Die kracht voel ik vandaag nog steeds soubhana Allah. De kracht van imaan.
De mooiste gift die wij ontvangen.
De mooiste gift die ik mijn kindje mee kan geven in sha Allah..


Reacties

Een reactie posten

Populaire posts