My khimaarstory

Salaamoe Aleykoem wa Rahmatullahi wa Barakatuhu akhawaat,

Al maanden geleden heb ik een blog geschreven over mijn hijabstory, dus waarom dan apart eentje over de khimaar ? Khimaar is natuurlijk 'gewoon hijab' dus waarom er een aparte blog aan besteden?

Niet alleen is de vraag vele malen gesteld en heb ik hier met vele zusters gesprekken over mogen voeren.. Daarnaast heb ik opgemerkt dat vele zusters er wél naar verlangen deze te dragen echter ervaren zij de drempel hiernaartoe als te hoog soubhana Allah.
Verder heersen er naar mijn idee vele (mis)concepties over de khimaar, de invloed hiervan op het dagelijksleven enzovoorts. Ook zijn we allemaal mensen en vinden wij het heerlijk om te lezen over bepaalde onderwerpen soubhana Allah. En daar kom ik in, ik zal in sha Allah mijn uiterste best doen hier open en oprecht over het onderwerp te spreken, daarbij al jullie vragen beantwoordend in sha Allah..

Een disclaimer vooraf, ik ben niet van mening dat de khimaar de enige manier is om je goed te bedekken. Persoonlijk zie ik weinig verschil tussen een wijde abaya (zoals een farasha abaya) met een hoofddoek en de khimaar. Sterker nog, ik denk dat de bedekking van kledingstukken ook samenhangt met jouw lichaamstype en daarop dient de hijaab aangepast te worden. De voorwaarden van de Hijab zijn makkelijk terug te vinden in verschillende naslagwerken en die zijn niet onderhevig aan 'meningen'. Het gaat om de verhulling en niet om hoe een kledingstuk vervolgens heet. (khimaar, jilbab, en dan nog die discussie tussen een heup-, knie- of enkelkhimaar.. Grote hoofddoek, sjaal om schouders, poncho.. bedekt is bedekt).

Ook is het huidige ideaalbeeld (fleeky makeup, fleeky life, fleeky fleeky) een grote motivatie voor mij om dit onderwerp te bespreken in sha Allah. Het wordt steeds lastiger voor onze zusters om je aan alle voorschriften omtrent hijab te houden omdat er inmiddels ook zoveel fab-hijabs zijn. En begrijp mij niet verkeerd, ik bekritiseer niemand. Ik geloof echter wél dat dit bijdraagt aan een bepaalde druk om 'er ook zo uit te willen zien' en dit maakt het achterwege laten van bepaalde zaken een stuk lastiger. En juist vanuit dit oogpunt vind ik het belangrijk om de hijab op een andere manier te belichten en het juist over deze vorm van hijab dragen te hebben in sha Allah.

Hoewel ik de hijab alhamdoellilaah al ruim 10,5 jaar geleden ben gaan dragen heeft deze er toch ook anders uitgezien. Denk dus alsjeblieft niet dat ik praat vanuit een positie waarbij ik denk dat ik 'de perfecte hijab draag' en het allemaal goed doe. Ik leer nog iedere dag, ik worstel ook met (sociale) druk en alle aspecten die jij wellicht ook voelt. Ik schrijf deze blog dan zowel als een motivatie voor jullie als voor mijzelf in sha Allah. Omdat het ware geluk te vinden is in de aanbidding van Allag Azza wa Djall en de navolging van Zijn religie in sha Allah. Zo ook in de bedekking. Natuurlijk zit 'deen in jouw hart' maar het uiterlijke aspect is niet zomaar een onderdeel van onze deen. Soubhana Allah voor mij persoonlijk ervaar ik deze vorm van bedekking ook als iets wat mij dichter bij Allah Azza wa Djall brengt. Een onderdeel van het geloof wat mij vervolgens ook standvastig(er) maakt soubhana Allah..

Mijn hijab heeft er door de jaren heen dan ook anders uitgezien. Voor een korte periode droeg ik pantalons met lange tunieken en hoofddoeken waarna ik voor een jaar khimaar heb gedragen waarna ik abaya heb gedragen voor een lange tijd. Ik heb nog voor bijna een jaar 3 kwart jurkjes gedragen waarna ik weer teruggegaan ben naar mijn abaya’s en grappig genoeg ben ik iets meer dan 2 jaar geleden eigenlijk vrij spontaan khimaar gaan dragen. Deze draag ik het overgrote deel van de tijd soms afgewisseld met een abaya/lange jurk met grote hoofddoek of een rok met een wijde, lange blouse/trui en een hoofddoek/khimaar. Ik beschouw deze verschillende fases van hijab als een soort reis omdat mijn hijab er door de jaren heen toch net anders heeft uitgezien soubhana allah. En terugkijkend was dit altijd nauw vervlochten met mijn gevoelens, mijn highs en lows in Imaan, mijn gemoedstoestand enzovoorts. Ik zie absoluut dat in de periodes waarin ik minder goed in mijn vel zat ik mij daadwerkelijk toch net anders keek naar bepaalde aspecten van de hijab. Hoewel ik ‘lange kleding’ (denk hierbij aan rokken en wijde kleding, jurken/abaya’s, khumoor enzovoorts) al heel snel eigenlijk allemaal een beetje hetzelfde vind, ontkende ik dan de extra hayya die ik persoonlijk altijd ervaren heb bij de khimaar.. sounhana allah.. Dat gevoel roept de khimaar toch bij mij op, extra hayya, extra schaamte, extra bewustzijn en toch ook het gevoel dat ik er alles aan doe om mijzelf zo goed mogelijk en compleet mogelijk te bedekken soubhana allah. En begrijp mij alsjeblieft niet verkeerd akhawaat, ik ken zat zusters in abayaat met grote hoofddoeken, en persoonlijk zie ik daar weinig tot geen verschil in in bedekking. Maar daarom spreek ik ook persoonlijk over de extra schaamte, de extra hayya die het bij mij oproept soubhana allah.. en dat gevoel, dat is onbetaalbaar voor mij soubhana Allah.

Het was in november 2016, iets meer dan een maand voor mijn bruiloft. Ik was op dat moment al islamitisch getrouwd alhamdoellilaah en alles verliep thuis eindelijk soepel alhamdoellilaah. mijn familie stond accepterend tegenover mijn bekering en de strijd was gestreden voor mijn gevoel. Ik dacht er al een tijdje aan om khimaar te dragen en vooral als ik getrouwd was vond ik dat eigenlijk een hele mooie volgende stap. Ik wilde toch die extra stappen gaan zetten om weer vooruit te komen in mijn religie. Vooral nu ik het leven zou gaan starten met mijn man, ook een moslim, waardoor ik meer ruimte en vrijheid krijg mijn religie nóg meer te belijden en implementeren in mijn leven. Ik bleef wikken en wegen en op een bepaalde ochtend ging ik spontaan, zoals ik wel eens vaker deed, met mijn khimaar naar school in plaats van mijn jurk met hoofddoek. Het verschil was niet heel groot en weinig mensen reageerde er eigenlijk op. Ik was nog steeds dezelfde June, alleen voelde het soubhana Allah voor mij als een stap. Iets wat zó goed voelde. Die extra schaamte, de toch (naar mijn idee) betere bedekking (voor mijn lichaamstype) en de extra afstand die ik ervaarde tussen mij en het andere geslacht. Mijn man was heel positief, ondanks dat hij het weinig vond verschillen met wat ik ervoor droeg kon hij zich enorm vinden in mijn manier van kleden alhamdoellilaah en hij spoorde mij aan. Ook mijn vriendinnen waren heel ondersteunend, moge Allah Azza wa Djall hen rijkelijk belonen, ameen. Verder reageerde eigenlijk iedereen maar weinig. Ik had weerstand verwacht maar kreeg dit alhamdoellilaah nauwelijks. Heel anders dan toen ik begon met hijab dragen. Echter waren de mensen om mij heen nu al gewend aan mij, mijn manier van denken en geloofsbelijdenis enzovoorts. Dus al heel snel leek iedereen zich neer te leggen bij mijn keuze alhamdoellilaah. In de zomers kan ik de khimaar nog heel warm vinden en ik moet bekennen dat ik hieraan enorm moest wennen. Ik wissel in de zomers de khimaar dan ook wel eens af met lichtere stoffen. Echter probeer ik actief niet in te leveren in bedekking. Wat ik persoonlijk lastig vond was het bedekken van mijn voeten. Dit deed ik voorheen niet in de zomers en nu probeer ik dit wél. Alhamdoellilaah.

Veel mensen vragen mij in hoeverre mijn khimaar mij beperkt in het dagelijks leven, alhamdoellilaah ervaar ik geen beperkingen hierin. Ik zeg absoluut niet dat alles zonder moeite loopt, echter als hijaabi zul je altijd bepaalde dingen tegenkomen (starende mensen, mensen die op je hijaab reageren enzovoorts). Ik heb een jaar lang op een ontzettend leuke school gewerkt, cluster-4 speciaal onderwijs, waar ik in eerste instantie de enige was met hijab (khimaar) binnen de school. Hier is wél regelmatig om dingen gevraagd en uitleg, echter ben ik altijd warm onthaald en respectvol benaderd alhamdoellilaah. Ik was een echt onderdeel van het team en ook de leerlingen stonden helemaal accepterend tegenover mij alhamdoellilaah. Voor mij is het simpel, als ik ergens kom en ik ervaar dat mensen moeite hebben met mijn khimaar of om mij als 'volwaardig mens' te zien en te benaderen dan ben ik snel weg. Zonder traan. Dan niet. Ik zou nooit een mens anders behandelen om wat zij dragen, en ik accepteer dit ook niet van anderen.

Ik heb het recht om mij te bedekken hoe ik wil en mijn geloof te belijden. Jaren lang heb ik mij verontschuldigd wanneer ik dit wilde, maar die tijd is voor mij écht geweest. Ik ben, in sha Allah, een ruimdenkend en open persoon. Ik werk hard en doe mijn best. Ik laat mij niet meer een schuldgevoel aanpraten wanneer ik iets doe of laat omwille van Allah Azza wa Djall. Die concessies die van je gevraagd blijven worden en die kleine dingetjes die je achterwege laat om maar geaccepteerd te worden.. soubhana Allah die hebben mij in het verleden genekt. Ik zou nooit van mijn niet-moslim familie vragen om schaap te komen eten op el3ied. Ze zijn natuurlijk hartstikke welkom als zij dit zélf zouden willen. Maar ik zou hen nooit iets van mijn geloof door hun strot duwen. Maar dit accepteer ik andersom dus ook niet meer.
Op mijn teentjes lopen in de maatschappij omdat ik 'niemand wil tarten' nekt mij. Het maakt mij verdrietig. Het maakt mij ongelukkig soubhana Allah. En voor mij is de khimaar hier een gigantisch onderdeel van. Ik wil hem dragen. Voor mijzelf en voor Allah Azza wa Djall. Ik wil die schaamte, die connectie die ik voel d.m.v. dit kledingstuk met mijn Schepper.

Dus lieve zusters, alsjeblieft. Ga niet omwille van een baantje of een paar vervelende reacties jezelf en jouw Heer tekort doen in jouw deen (zij het jouw hijab of iets anders),
Wij zijn op deze dunya om Hem tevreden te stellen, niet de mensheid. Want de mensheid is van nature ontevreden. En reactie krijg je wanneer ze horen dat je moslim bent, met je hoofddek en skinnyjeans, met je turban en met je khimaar toch wel.

Jouw khimaar/abaya/hijab maakt jou niet meer of minder capabel om een bepaalde functie te beoefenen. Dus wanneer jij niet wordt aangenomen omwille van jouw hijab wees dan niet bedroefd. Je wilt toch ook niet voor iemand werken die jouw zusters niet welkom zou heten?

In de zomer zwem ik graag. Ook hier wil ik mij niet beperken. Op het strand draag ik geen khimaar, maar ik draag een wijde burkini (wijde broekspijpen en een lange jurk tot over mijn knieën maatje XXL haha). Dus wanneer ik een bepaalde activiteit wil doen pas ik absoluut mijn hijab aan, echter doe ik dit actief, doordacht en zal ik altijd gaan voor het wijdste alternatief in sha Allah. Ik vertel jullie dit omdat het aan mij gevraagd is, maar ook omdat ik het belangrijk vind om duidelijk te maken dat de hijab mij niet beperkt in het leven alhamdoellilaah. Ik vind dit zo ontzettend jammer, dat hijab wordt gezien als iets dat de mens beperkt. En ik geloof tot een bepaalde hoogte dat dit ook waar is. Echter beperkt hijab niet de mens in haar vrijheid en toegestane activiteiten. De hijab beperkt jou in sha Allah in jouw zondes, in jouw schaamteloosheid, in nalatigheid jegens jouw Deen en het dient te beperken in verbondenheid met materie en zaken van de dunya. In sha Allah.

Terwijl ik deze blogpost schrijf ligt mijn dochtertje op mijn borst te slapen. En ik schrijf deze blog ook met haar in mijn hoofd. De hijab is iets dat mij zoveel heeft gegeven. Alhamdoellilaah. Iets wat mij sterker verbonden heeft met mijn Schepper. Iets wat mij een realitycheck geeft, een manier om uit te dragen naar de wereld hoe ik in het leven sta en aan welke omgangsvormen ik waarde hecht. En hoewel het soms nog steeds de nodige tekst en uitleg vergt om men duidelijk te maken wie ik ben als mens en hoe weinig een kledingstuk eigenlijk zegt vind ik het heerlijk dat ik mijzelf kan verdedigen vanuit een positie waarbij ik niet seksueel benaderd word of op basis van mijn uiterlijk. Dit wil ik ook voor mijn dochter, die ik natuurlijk de prachtigste op deze dunya vind. Ik wil dat zij zich veilig voelt, dat haar onschuld beschermd wordt in sha Allah. Maar bovenal wil ik voor haar de tevredenheid van haar Heer. Ik zal haar dan ook vanaf jongs af aan opvoeden met hayya, met schaamte. Dit stimuleren en met haar open het gesprek aangaan over de (sterke) positie van de vrouw binnen onze deen. De nadruk op innerlijke ontwikkeling, vrouwelijkheid in bescheidenheid en verzorging zonder pronking. Zij is mijn alles, en ik wil niet dat zij een mooi vogeltje in een gouden kooitje wordt. Onze ummah heeft behoefte aan intellect, aan krachtige (vrouwelijke) rolmodellen.. Dit wens ik voor haar. Ik gun mijn dochter en mijn zusters de hijab. In sha Allah..

Moge Allah Azza wa Djall ons allen in staat stellen om Zijn Tevredenheid te vinden in wat wij doen, dragen, zeggen, denken, laten enzovoorts.. Allahoema ameen!

Ik hou van jullie allemaal omwille van Allah Azza wa Djall.. Ik schrijf dit zonder enige veroordeling, verwachting dat zusters die khimaar dragen beter zijn dan zusters die dat niet doen of wat dan ook. Ik schrijf hierover in een tijdperk van makeup, merken, showen, fleeky, littt enzovoorts omdat ik female empowerment terugzie in het omarmen van vrouwelijkheid, ook in simplicity en juist de keuze ook durven te maken om géén makeup te dragen (bijvoorbeeld)..

Ik schrijf dit omdat ik geloof dat ware schoonheid ligt in de aanbidding van onze Heer. En wanneer jij omwille van Allah Azza wa Djall stapje voor stapje aan jezelf aan het werken bent, weet dat ik jou bewonder lieve zuster. Nogmaals. Hier schuilt 0,0 veroordeling achter. Mijn liefste zusters worstelen nog met de hijab, en ik hou niet minder van hen. Nogmaals. De hijab is iets wat ik een ieder gun. Omwille van Allah Azza wa Djall.

Dit is mijn reis dusver, ik ben er nog middenin. Ik heb mijn ups en downs. En de khimaar maakt mij gelukkig alhamdoellilaah. Het helpt mij om de verbondenheid met mijn Schepper sterker te ervaren en om meer schaamte te voelen alhamdoellilaah.. Wat een zegening. Moge Allah Azza wa Djall het makkelijk en mogelijk maken voor ons allen, ameen!