37 weeks pregnant: Baby countdown
Salaamoe Aleykoem wa Rahmatullahi wa Barakatuhu akhawaat,
Wij zullen aansprakelijk gesteld worden op Yawm al Qiyyam voor de zaken die onder onze hoeden zijn.. Is dat geen beangstigende gedachte?
Voor mij wel.. Dit heb ik het altijd al gevonden soubhana Allah..
Toen ik 11 jaar oud was vond mijn vader zijn nieuwe, huidige, partner. Zij had al kinderen. Haar dochtertje was destijds 5 jaar oud en zij en ik scheelde 6 jaar.
Zij trokken al snel bij ons in, ik ging mijn kamer delen met haar en alles veranderde soubhana Allah.
Maar ik weet nog hoe snel zij mijn zusje werd.
Hoeveel beschermende gevoelens ik over haar ging ontwikkelen, en dat ik een keer uit mijn dak ben gegaan tegen mijn vader omdat hij haar in het donker in het park had laten spelen.
Ik was zelf nauwelijks oud genoeg om verantwoordelijkheid over mijzelf te dragen, laat staan dat ik ook maar in staat was dit over haar te doen.
Maar toch voelde het zo, een verantwoordelijkheid. Ze verdiende het om onschuldig te blijven, om beschermd te worden tegen alle enge mensen van de wereld. Want zij was (en is!) de allermooiste.
Voor mij was de gedachte van 'moederschap' eerder een beangstigende..
Je kan jouw kind niet beschermen tegen een gebroken hart, tegen de dood, tegen ziekte..
Toen ik 15 jaar oud was en de islam vond veranderde er iets.
Langzaam maar zeker begon ik mijzelf ook als 'ooit mogelijk moeder' te zien..
De islam bood het antwoord op al mijn angsten..
Soubhana Allah..
In de islam vond ik de opvoeding, de concrete handvaten voor een opvoeding waarbij ik mijn kind rust mee zou kunnen geven om de narigheid van de Dunya aan te kunnen in sha Allah..
Ik begon in te zien dat ik een verantwoordelijkheid zal dragen voor mijn kind, mijn dochter.. Maar Allah Azza wa Djall zal haar leven beheersen, bepalen en alle zaken zullen gaan volgens Zijn Wil..
Soubhana Allah..
Hierin vond ik rust, zoals ik voor mijzelf hier ook rust in heb gevonden.
Wat mij niet zal treffen was nooit voor mij bestemd, en wat mij treft was altijd al voor mij bestemd..
En ditzelfde zou gelden voor mijn kinderen in sha Allah..
Ik zag mijzelf al zitten met mijn kindjes, hun voorlezend uit boekjes over de profeten, de Qur'an.
Ik zag mijzelf hen brengen naar de moskee in het weekend, hen leren over de Ramadhan..
Wanneer zij zouden huilen en verdriet zouden hebben zou ik hen gerust kunnen stellen met de woorden van Allah Azza wa Djall..
Wat is er mooier dan dit akhawaat? Dat wij de waarheid in onze handen hebben en dit over kunnen brengen op onze kindertjes in sha Allah..
De hoop die ik voel voor mijn opvoeding, die volledig samenhangt met het beeld wat mijn man heeft alhamdoellilaah, schemert nu al door de voorbereidingen die wij getroffen hebben voor haar komst. Zo heeft ze al haar eigen boekenplankjes en zijn wij voorzichtig bezig met het verzamelen van naslagwerkjes passend voor kinderen.
Soubhana Allah, dusver neemt de religie een prominente plek in in alle keuzes die wij voor haar maken..
De hoeveelheid Qur'an die wij draaien thuis is toegenomen, omdat wij hopen dat Allah Azza wa Djall haar hart zal verbinden met de Qur'an..
Wij trekken beiden meer naar de moskee omdat wij wensen dat haar hart verbonden zal worden met het Huis van Allah Azza wa Djall..
Dit zijn de stille wensen van twee simpele zielen, blij & bang voor het ouderschap.. Onze vertrouwen leggend bij Allah Azza wa Djall.
Onze angsten liggen niet bij lange nachten wakker, ze liggen in onze ambities voor haar..
Hier praten wij het meest over soubhana Allah..
Hier denken wij het meest over na.
Gek he? En zo word je al een ouder, een vader en een moeder voordat je je kind ook maar in je armen gehad hebt.
Soubhana Allah..
Vandaag ben ik 37 weken zwanger alhamdoellilaah. 3 weken voor mijn uitgerekende datum in sha Allah..
Ik kan het nauwelijks bevatten soubhana Allah! Ze is al zo ontzettend aanwezig in het leven van haar ouders.. Met haar schopjes, hikjes en soubhana Allah hoe zij ons keer op keer verbaasd en de adem ontneemt omdat zij zonder uitzondering tijdens elke Qur'anrecitatie, adhan, jumuah enzovoorts lijkt te reageren en bewegen..
Mijn man en ik kunnen niet wachten op haar komst in sha Allah en wij vragen Allah Azza wa Djall veelvuldig om haar te zegenen, te beschermen en haar te laten behoren tot de vromen en de godsvruchtigen, ameen! Zij is nu al de verkoeling van onze harten soubhana Allah..
Voorbereidend op haar komst bespreken wij ook al veelvuldig wat wij voor haar willen en over de opvoeding die wij haar graag willen geven in sha Allah..
Daarnaast zijn wij ook praktisch bezig en het huis aan het aanpassen voor haar komst in sha Allah.
Daarnaast zijn wij ook praktisch bezig en het huis aan het aanpassen voor haar komst in sha Allah.
In deze blogpost zal ik wat van deze zaken met jullie delen in sha Allah. Hier is, soubhana Allah, om gevraagd en ik was eigenlijk wel verbaasd maar tegelijk vind ik het ook ontzettend leuk. Ik ga dus mijn best doen er iets moois van te maken in sha Allah!
De wereld is een hele enge plek. Dit besef je pas echt wanneer je een ouder wordt in sha Allah (of al bent). Je bent nu verantwoordelijk voor een ander, dit is een ontzettend bizar idee. Je krijgt in sha Allah een heel teer en klein iemand onder jouw hoede die volledig afhankelijk zal zijn van jou..
Hoe gek is dat?
Hoe gek is dat?
En dan is er deze grote, brede wereld met mensen die daadwerkelijk kwaad willen doen.. En hierin moet jij als een hoeder zijn voor jouw kindje.
Soubhana Allah..
Zo heeft onze geliefde Profeet sallalahoe aleiyhie wa Salaam gezegd:
“Ieder van jullie is een hoeder en verantwoordelijk voor wat onder zijn hoede is gebracht. De heerser is een hoeder en is verantwoordelijk voor zijn volk. De man is een hoeder voor zijn gezin en is verantwoordelijk voor degenen die onder zijn hoede vallen. De vrouw is de hoedster in het huis van haar echtgenoot en is verantwoordelijk voor degenen die onder haar hoede vallen. De slaaf is de hoeder van de rijkdom van zijn meester en is verantwoordelijk voor wat onder zijn hoede is gebracht.”Deze woorden zijn van de Profeet (Allah’s vrede en zegeningen zij met hem) overgeleverd door Abdullah ibn Umar (moge Allah tevreden zijn met hen beiden) en staan vermeld in Sahih Bukharie en Sahih Muslim.
Wij zullen aansprakelijk gesteld worden op Yawm al Qiyyam voor de zaken die onder onze hoeden zijn.. Is dat geen beangstigende gedachte?
Voor mij wel.. Dit heb ik het altijd al gevonden soubhana Allah..
Toen ik 11 jaar oud was vond mijn vader zijn nieuwe, huidige, partner. Zij had al kinderen. Haar dochtertje was destijds 5 jaar oud en zij en ik scheelde 6 jaar.
Zij trokken al snel bij ons in, ik ging mijn kamer delen met haar en alles veranderde soubhana Allah.
Maar ik weet nog hoe snel zij mijn zusje werd.
Hoeveel beschermende gevoelens ik over haar ging ontwikkelen, en dat ik een keer uit mijn dak ben gegaan tegen mijn vader omdat hij haar in het donker in het park had laten spelen.
Ik was zelf nauwelijks oud genoeg om verantwoordelijkheid over mijzelf te dragen, laat staan dat ik ook maar in staat was dit over haar te doen.
Maar toch voelde het zo, een verantwoordelijkheid. Ze verdiende het om onschuldig te blijven, om beschermd te worden tegen alle enge mensen van de wereld. Want zij was (en is!) de allermooiste.
Voor mij was de gedachte van 'moederschap' eerder een beangstigende..
Je kan jouw kind niet beschermen tegen een gebroken hart, tegen de dood, tegen ziekte..
Toen ik 15 jaar oud was en de islam vond veranderde er iets.
Langzaam maar zeker begon ik mijzelf ook als 'ooit mogelijk moeder' te zien..
De islam bood het antwoord op al mijn angsten..
Soubhana Allah..
In de islam vond ik de opvoeding, de concrete handvaten voor een opvoeding waarbij ik mijn kind rust mee zou kunnen geven om de narigheid van de Dunya aan te kunnen in sha Allah..
Ik begon in te zien dat ik een verantwoordelijkheid zal dragen voor mijn kind, mijn dochter.. Maar Allah Azza wa Djall zal haar leven beheersen, bepalen en alle zaken zullen gaan volgens Zijn Wil..
Soubhana Allah..
Hierin vond ik rust, zoals ik voor mijzelf hier ook rust in heb gevonden.
Wat mij niet zal treffen was nooit voor mij bestemd, en wat mij treft was altijd al voor mij bestemd..
En ditzelfde zou gelden voor mijn kinderen in sha Allah..
Ik zag mijzelf al zitten met mijn kindjes, hun voorlezend uit boekjes over de profeten, de Qur'an.
Ik zag mijzelf hen brengen naar de moskee in het weekend, hen leren over de Ramadhan..
Wanneer zij zouden huilen en verdriet zouden hebben zou ik hen gerust kunnen stellen met de woorden van Allah Azza wa Djall..
Wat is er mooier dan dit akhawaat? Dat wij de waarheid in onze handen hebben en dit over kunnen brengen op onze kindertjes in sha Allah..
De hoop die ik voel voor mijn opvoeding, die volledig samenhangt met het beeld wat mijn man heeft alhamdoellilaah, schemert nu al door de voorbereidingen die wij getroffen hebben voor haar komst. Zo heeft ze al haar eigen boekenplankjes en zijn wij voorzichtig bezig met het verzamelen van naslagwerkjes passend voor kinderen.
Soubhana Allah, dusver neemt de religie een prominente plek in in alle keuzes die wij voor haar maken..
De hoeveelheid Qur'an die wij draaien thuis is toegenomen, omdat wij hopen dat Allah Azza wa Djall haar hart zal verbinden met de Qur'an..
Wij trekken beiden meer naar de moskee omdat wij wensen dat haar hart verbonden zal worden met het Huis van Allah Azza wa Djall..
Dit zijn de stille wensen van twee simpele zielen, blij & bang voor het ouderschap.. Onze vertrouwen leggend bij Allah Azza wa Djall.
Onze angsten liggen niet bij lange nachten wakker, ze liggen in onze ambities voor haar..
Hier praten wij het meest over soubhana Allah..
Hier denken wij het meest over na.
Gek he? En zo word je al een ouder, een vader en een moeder voordat je je kind ook maar in je armen gehad hebt.
Soubhana Allah..
Reacties
Een reactie posten