Hadj&Pregnant

Salaamoe Aleykoem wa Rahmatullahi wa Barakatuhu akhawaat,

Het is alweer even terug dat ik voor het laatst een blog heb geschreven. Ik ben momenteel in de 22e week van mijn zwangerschap en was er vorige week eindelijk aan toe dit met iedereen te delen alhamdoellilaah <3..

Begin die week hebben mijn man en ik bericht gekregen dat er alhamdoellilaah op de echo geen afwijkingen te zien zijn en wij in sha Allah ouders worden van een dochtertje !

Moge Allah Azza wa Djall haar een vrome, godsvruchtige, gelukkige moslim maken, ameen!

Maar door dit nieuws krijg ik nu ook veel de vraag: Hoe was dat? Hadj & Zwanger?

Daar wil ik in sha Allah in deze blog wat meer over vertellen.

Toen ik 2 weken geleden thuis kwam voelde ik, als ik heel eerlijk ben, enorme opluchting!

Ik was er enorm aan toe om mijn mouwen op te stropen en aan de slag te gaan in mijn huisje, mijn studie op te pakken en mijn geliefden weer te zien.

Ik ben nog nooit 4 weken weggeweest, laat staan een intense reis als de Hadj!

En dit is het eerste wat ik jullie duidelijk wil maken, want nu ik al even thuis ben wordt het steeds makkelijker voor mij om mijn reis in perspectief te plaatsen en mijn gevoelens over deze flinke en enerverende periode op een rij te zetten.

De Hadj wordt altijd omschreven als de mooiste reis van het leven van een moslim, en dit is iets wat ik ook absoluut als dusdanig voel. Echter, is het nog meer de ervaringen en bevindingen die je mee naar huis neemt dan de reis op zich.
Mekkah & Medina zijn, zonder twijfel, de prachtigste steden op de wereld allahoema bareek.

Echter is de drukte in de Hadjperiode niet te bevatten en zijn ook deze prachtige plaatsen is er helaas geen vrijwaarding van Fitna. En misschien is dat wel iets wat nog wel het meeste pijn doet om te aanschouwen op een plek waar onze geliefde Rasoelallah Sallalahoe aleiyhie wa Salaam er alles aan gedaan heeft om de moslims de vrijheid te geven de zuivere Islaam te kunnen naleven.. Soubhana Allah.

Toen mijn man en ik de Hadj boekte was ik nog niet zwanger, en hadden wij daar ook nog niet echt over nagedacht dat dat een mogelijkheid was. Wij waren dan ook allebei verrast door mijn zwangerschap, maar stonden compleet op één lijn bij het besluit om alsnog op Hadj willen gaan. Misschien wel juist door de zwangerschap dat deze drang versterkte. We vonden het beiden een prachtig idee dat wij deze religieuze verplichting en deze bijzondere ervaring al konden delen alvorens wij in sha Allah ouders worden. Wij hadden allebei geen twijfels en hebben dit vanaf moment één dan ook besproken met de verloskundige die, alhamdoellilaah, ook heel positief en bemoedigend reageerde.

Het eerste trimester van mijn zwangerschap was echt tekstboek. Lees door de kwalen heen en ik had ze allemaal. Ik kon 20 uur op een dag slapen en was de overige 4 (bij wijze van) nog steeds moe. Ik was constant misselijk en ik had een enorme voedselaversie.

We vertrokken toen ik 15 weken zwanger was, dit was de tweede week van mijn tweede trimester. Alhamdoellilaah klaarde mijn misselijkheid en extreme vermoeidheid op in de eerste week van mijn tweede trimester, dit was bemoedigend!

Overal online en in de boeken stond ook dat het tweede trimester de beste periode is om (eventueel) nog te reizen.

Het meest bijzondere dat aan mijn aandacht gebracht is door mijn beste vriendin was dat na de 16e week van mijn zwangerschap (de 4e maand) de ro7 van de baby zou worden ingeblazen door een engel in sha Allah.. Mijn man en ik waren dan ook wederom overweldigd van het Plan van Allah Azza wa Djall, aangezien ik de 16e week tot de 19e week van mijn zwangerschap ik Mekkah zou verblijven.. Soubhana Allah.. De hadith waar ik het over heb gaat als volgt:

Aboe ^cAbdur-Rahmaan ^cAbdullah ibnoe Mas^coed overlevert: “De Boodschapper van Allah – vrede zij met hem -, en hij is de Waarheidsgetrouwe, de Geloofswaardige, heeft ons verteld

 

“Waarlijk, de schepping van eenieder van jullie vindt plaats in de buik van zijn moeder, dit gedurende veertig dagen in de vorm van een noetfah (levenskiem). Daarna is het net zo lang een ^calaqah (bloedklonter). Vervolgens is het net zo lang een moedghah (een vleeskauwsel). Dan wordt er een Engel naar hem gestuurd die in hem de ziel blaast en die belast is met de volgende vier zaken; het opschrijven van:

 

–                      Zijn levensonderhoud

–                      Zijn sterfdag

–                      Zijn daden

–                      En of hij een ellendeling of gelukzalige zal zijn (in het Hiernamaals).

 

Bij Allah, buiten Wie er geen god is, iemand van jullie zal werkelijk het soort daden verrichten dat toebehoort aan de mensen van het Paradijs, totdat er tussen hem en dit (Paradijs) niet meer dan een armslengte afstand is, dan overkomt hem datgene wat voorbeschikt is en hij zal het soort daden verrichten dat toebehoort aan de mensen van de Hel, waarna hij deze (uiteindelijk) zal binnentreden. En (zo ook) zal iemand van jullie het soort daden verrichten dat toebehoort aan de mensen van de Hel, totdat er tussen hem en deze (Hel) niet meer dan een armslengte afstand is, dan overkomt hem datgene wat voorbeschikt is en hij zal het soort daden verrichten dat toebehoort aan de mensen van het Paradijs, waarna hij dit (uiteindelijk) zal binnentreden.”       

    

(Overgeleverd door al-Boekhaari en Moeslim)

Het is zo bijzonder om wederom te zien hoeveel beter het Plan van Allah Azza wa Djall is dan de plannen die wij zélf proberen te maken. Soubhana Allah..

Ik denk dat mijn zwangerschap er tijdens onze reis voor zorgde dat ik soms een tandje lager draaide dan de anderen waar wij mee aan het reizen waren. Wanneer zij gebed na gebed naar de moskee gingen moest ik denken aan zowel mijn gezondheid, maar vooral ook aan die van ons kindje (in sha Allah). Hierdoor moest ik regelmatig noodgedwongen achterblijven in de hotelkamer om te voorkomen dat ik mijzelf zou overbelasten, dit was namelijk iets wat ik kon aanvoelen wanneer hier wél sprake van was.

Zaken die mij normaal veel minder moeite hadden gekost werden nu veel lastiger voor mij omdat mijn lichaam toch heel anders aanvoelt soubhana Allah.
Maar op de één of andere manier heeft het de reis voor mij en mijn man enkel bijzonderder gemaakt.

Ik heb geen moment spijt gehad, geen moment getwijfeld of wij wel goed gedaan hadden aan de reis of wat dan ook. Dit was het Plan van Allah Azza wa Djall, en dat voelde we heel sterk.

Het eerste schopje voelde ik toen we een tour deden waarbij we verschillende historische plaatsen bezochten die een rol speelde in onze islamitische geschiedenis. Een schopje zó zacht dat ik twijfelde of het wel écht een schopje was. Maar vanaf dat moment werden haar schopjes stelselmatig en begon ik ze te herkennen.

Met een glimlach besef ik dat wij onze dochter in sha Allah kunnen vertellen dat zij al met ons mee was met de belangrijkste reis van het leven van haar ouders en haar oma soubhana Allah..

Met een traan van emotie denk ik terug aan de 20 weken echo, we waren allebei zo gespannen en wilde gewoon horen dat ons kleintje het goed maakte na de ontzettend zware reis.

Ondanks mijn verkoudheid, ondanks dat ik afgevallen was terwijl ik eigenlijk had moeten aankomen.

Maar alhamdoellilaah werden wij begroet door een actief kindje waarbij op de echo niks afwijkends te vinden was..

Allah Azza wa Djall is Groot..

Deze reis was iets wat wij moesten doen alvorens wij aan het ouderschap zouden beginnen..

Zo zien wij het beiden.

De Hadj heeft zoveel van het leven voor ons in perspectief geplaatst soubhana Allah, en ik geloof met heel mijn hart dat deze reis daadwerkelijk enorm zal bijdragen aan het soort ouders die wij in sha Allah gaan worden.

En ik denk dat de wetenschap dat ik haar met mij meedroeg mij ook op momenten waarbij ik het moeilijk had, zij mij al rust gaf soubhana Allah.

Dat ik dan even mijn hand op mijn zwellende buikje legde en dacht aan haar.

Ons kindje, een geschenk van Allah Azza wa Djall, en al een verkoeling voor mijn hart voor zij ook maar een bewoner van deze aarde is soubhana Allah.. Voor zij ook maar een hap lucht heeft kunnen nemen.

Moge Allah Azza wa Djall een ieder met een kinderwens en het vermogen tot ouderschap zegenen met een vroom kindje, allahoema ameen!

Assalaamoe aleikoem wa Rahmatullahi wa Barakatuh