Een emotionele eerste avond
Salaamoe Aleykoem wa Rahmatullahi wa Barakatuhu akhawaat,
De eerste avond in Mekkah is er één die ik hoop voor de rest van mijn leven te zullen herinneren in sha Allah..
Ik eindigde mijn vorige blog met de spanning en anticipatie maar vooral de hoop dat ik met de Wil van Allah de Kabah zou zien. Onze gebedsrichting, de plek waar we elke Ramadan verlangend naar kijken op onze TV'tjes thuis en de plek waar onze geliefde Rasoelallah Sallalahoe Aleiyhie wa Salaam kwam om zijn Heer te aanbidden, waardoor wij dit nu ook doen..
Het is zo anders, het lezen in boeken en jezelf deze plek proberen voor te stellen en het daadwerkelijk lopen op de weg die onze geliefde Rasoelallah Sallalahoe Aleiyhie wa Salaam ook gelopen heeft, vele malen zelfs.. Soubhana Allah..
Ik heb de enorme zegening gekregen om vlak naast de Kabah mijn eerste Tawaf te hebben mogen doen, op hetzelfde moment dat ik de Kabah voor het eerst zag. Mijn man die mij letterlijk de 7 rondes heeft voortgeduwd en beschermd tegen elleboogjes, duwen, omverlopen enzovoorts heeft mij de kans gegeven mijn gehele lijst met jullie adiyaat af te zijn gegaan. Moge Allah Azza wa Djall hem zegenen en al jullie adiyaat verhoren, ameen!
Het was overweldigend om ineens pal naast de Kabah te staan, en bij mij liep de emotie dan ook wel enorm op.
Veel mensen weten dat ik een enorme koele kikker kan zijn, alhamdoellilaah inmiddels is de koelte al stukken minder, maar ik schoot helemaal vol bij het aanzicht en het besef dat ik er écht ben.
Ik ben in Mekkah. Soubhana Allah.
En hoewel jullie dit al weten, en ik ook is het nauwelijks te bevatten.
Zo ver van thuis, en toch zo vertrouwd.
Het voelt zo onwerkelijk soubhana Allah..
Het exacte gevoel bij zo'n eerste blik op de Kabah laten rusten is moeilijk te beschrijven, echter wordt het daarna niet minder. Het overweldigende gevoel. Soubhana Allah..
Het is een stukje thuiskomen soubhana Allah, omdat onze gedachten hier al zo vaak zijn wanneer we lezen of horen over de geliefde Profeet Sallalahoe Aleiyhie wa Salaam, wanneer wij lezen over de Sahabah en de andere profeten Radi'Allahu Anhum. Je ziet ze al lopen door de straten van Makkah en Medina, en om nu zelf hier te staan en te lopen voelt als de bevestiging dat ik het gered heb.
Dat het meisje wat op 15-jarige leeftijd op haar slaapkamertje de shahada deed het gered heeft soubhana Allah. Het meisje dat hoopte en bad voor standvastigheid in haar religie opdat zij eens samen met haar man en wellicht zelfs schoonfamilie deze prachtige plek zou kunnen bezoeken.
Soubhana Allah.
En dit meisje is vertrokken met de zegeningen en liefde van haar familie, dezelfde familie die destijds bang was haar te verliezen in de religie, zwaaien haar nu met alle warmte en liefde uit omdat ze haar vertrouwen soubhana Allah.
En dat gevoel maakt deze ervaring enkel fijner alhamdoellilaah.
Ik ben 1 van de weinige witte (YES like a piece of paper!! mehh), (totaal) niet-Arabischsprekende, blauw geoogde moslims hier en ondanks dat voel ik mij hier helemaal op mijn plek!
Ik voel mij soubhana Allah totaal niet 'anders' en merk een bepaalde irritatie bij mijzelf wanneer mensen mij wel behandelen alsof ik 'anders' ben dan de rest.
Hier in Makkah zien we zusters en broeders van over de hele wereld samenkomen om één gezamenlijk doel, soubhana Allah..
Namelijk het aanbidden van Allah Azza wa Djall!
En dit is Islam. Vrij van rascisme en discriminatie en altijd ruimte voor een ieder.
Helaas is dit een les die veel moslims vandaag de dag nog maar eens goed in hun oortjes moeten knopen. Maar ik raak een beetje offtopic.
Ons verblijf in Makkah is er eentje van chaos, wat erbij hoort wanneer je met zoveel mensen op één plek bent. Dit zul je dan af en toe ook wel terug kunnen lezen in mijn blogs.
Na de tawaaf hebben mijn man, mijn schoonmoeder en ik de rest van de Umrah gedaan alhamdoellilaah. Het was zwaar maar een prachtige ervaring alhamdoellilaah!
Ik vraag Allah Azza wa Djall een ieder in staat te stellen deze prachtige reis te maken, om jullie adiyaat te verhoren, onze harten te reinigen en standvastig te houden op Zijn religie, ameen!
Het voelt zo onwerkelijk soubhana Allah..
Het exacte gevoel bij zo'n eerste blik op de Kabah laten rusten is moeilijk te beschrijven, echter wordt het daarna niet minder. Het overweldigende gevoel. Soubhana Allah..
Het is een stukje thuiskomen soubhana Allah, omdat onze gedachten hier al zo vaak zijn wanneer we lezen of horen over de geliefde Profeet Sallalahoe Aleiyhie wa Salaam, wanneer wij lezen over de Sahabah en de andere profeten Radi'Allahu Anhum. Je ziet ze al lopen door de straten van Makkah en Medina, en om nu zelf hier te staan en te lopen voelt als de bevestiging dat ik het gered heb.
Dat het meisje wat op 15-jarige leeftijd op haar slaapkamertje de shahada deed het gered heeft soubhana Allah. Het meisje dat hoopte en bad voor standvastigheid in haar religie opdat zij eens samen met haar man en wellicht zelfs schoonfamilie deze prachtige plek zou kunnen bezoeken.
Soubhana Allah.
En dit meisje is vertrokken met de zegeningen en liefde van haar familie, dezelfde familie die destijds bang was haar te verliezen in de religie, zwaaien haar nu met alle warmte en liefde uit omdat ze haar vertrouwen soubhana Allah.
En dat gevoel maakt deze ervaring enkel fijner alhamdoellilaah.
Ik ben 1 van de weinige witte (YES like a piece of paper!! mehh), (totaal) niet-Arabischsprekende, blauw geoogde moslims hier en ondanks dat voel ik mij hier helemaal op mijn plek!
Ik voel mij soubhana Allah totaal niet 'anders' en merk een bepaalde irritatie bij mijzelf wanneer mensen mij wel behandelen alsof ik 'anders' ben dan de rest.
Hier in Makkah zien we zusters en broeders van over de hele wereld samenkomen om één gezamenlijk doel, soubhana Allah..
Namelijk het aanbidden van Allah Azza wa Djall!
En dit is Islam. Vrij van rascisme en discriminatie en altijd ruimte voor een ieder.
Helaas is dit een les die veel moslims vandaag de dag nog maar eens goed in hun oortjes moeten knopen. Maar ik raak een beetje offtopic.
Ons verblijf in Makkah is er eentje van chaos, wat erbij hoort wanneer je met zoveel mensen op één plek bent. Dit zul je dan af en toe ook wel terug kunnen lezen in mijn blogs.
Na de tawaaf hebben mijn man, mijn schoonmoeder en ik de rest van de Umrah gedaan alhamdoellilaah. Het was zwaar maar een prachtige ervaring alhamdoellilaah!
Ik vraag Allah Azza wa Djall een ieder in staat te stellen deze prachtige reis te maken, om jullie adiyaat te verhoren, onze harten te reinigen en standvastig te houden op Zijn religie, ameen!
Reacties
Een reactie posten