De reis naar Mekkah
Salaamoe Aleykoem wa Rahmatullahi wa Barakatuhu akhawaat,
De reis van mijn leven begon met de impact en omvang die passend is bij de grootsheid van de bestemming. Soubhana Allah. Na kleine problemen op SchipholAirport met een storing bij de incheckbalie dachten wij het ergste wellicht al achter de rug te hebben. Hoe naïef haha.
Eenmaal aangekomen in Istanbul hebben wij maar liefst een vertraging opgelopen waardoor we bijna 10 uur later dan verwacht pas aankwamen in Mekkah.
Maar vanaf het punt dat we uitstapte in Jeddah viel er al een bepaalde rust over ons heen soubhana Allah..
Het is niet uit te leggen, dat een land zo ontzettend ver van het land waar ik geboren en getogen ben al vanaf het eerste moment een 'thuis' gevoel geeft.
Misschien dat je dit leest en denkt 'ja ja blabla lekker cliché weer'. Maar de mensen om mij heen wisten dat ik behoorlijk zenuwachtig was voor deze reis, ondanks dat ik hem ontzettend graag wilde maken. Ik was bang voor de ontzettende warmte, de gigantische taalbarriére aangezien ik ongeveer net zoveel arabisch ken als jij (mijn beste lezer) Chinees kunt.. Naja.. IETS beter wellicht, maar absoluut niet veel. Buiten de islamitische dingen om nagenoeg niet in ieder geval.
Maar soubhana Allah, zelfs voor deze Hollandse dame die na haar bekering het grootste deel van de jaren gewoon in Nederland is gebleven en pas sinds een jaartje pas weer die grens over gaat was het aanblik van dit land, het land van onze geliefde Rasoelallah Sallalahoe Aleiyhie wa Salaam een directe verzachter van mijn hart. En wellicht dat dit geen verrassing is voor jou, maar dat was het zeker wel voor mij! Maar toen wij met de bus langs de bekende klokkentoren reden schoot ik al vol..
Bij aankomst was het bijna Jumu'ah, echter moesten we door de drukte genoodzaakt bidden op straat. Ik wist niet eens dat asfalt zo ontzettend heet kon worden dat je er (zelfs met schoenen) nauwelijks op kon staan. Het was heel onwerkelijk, Jumu'ah in Mekkah, de drukte, de khutba daar.. Soubhana Allah. In de hittepiek zijn we gaan rusten.
Inmiddels zit ik alhamdoellilaah in mijn ieniemienie hotelkamertje op mijn bed achter mijn laptop. We hebben alhamdoellilaah bij aankomst Jumuah hier kunnen bidden en daarna gaan rusten in het hotel. En geloof me, ik was K.O. Inmiddels ben ik opgefrist en klaar om zometeen in sha Allah de Kabah op te zoeken! Het moment waar iedereen naar verlangt. Je proeft het enthousiasme onder de andere dames al, de opbouw van spanning.. Ik hoop dan ook als volgende blogpost hierover te kunnen vertellen in sha Allah! Voor nu is dit mijn (eerste) kleine update. So far so good alhamdoellilaah!
De reis van mijn leven begon met de impact en omvang die passend is bij de grootsheid van de bestemming. Soubhana Allah. Na kleine problemen op SchipholAirport met een storing bij de incheckbalie dachten wij het ergste wellicht al achter de rug te hebben. Hoe naïef haha.
Eenmaal aangekomen in Istanbul hebben wij maar liefst een vertraging opgelopen waardoor we bijna 10 uur later dan verwacht pas aankwamen in Mekkah.
Maar vanaf het punt dat we uitstapte in Jeddah viel er al een bepaalde rust over ons heen soubhana Allah..
Het is niet uit te leggen, dat een land zo ontzettend ver van het land waar ik geboren en getogen ben al vanaf het eerste moment een 'thuis' gevoel geeft.
Misschien dat je dit leest en denkt 'ja ja blabla lekker cliché weer'. Maar de mensen om mij heen wisten dat ik behoorlijk zenuwachtig was voor deze reis, ondanks dat ik hem ontzettend graag wilde maken. Ik was bang voor de ontzettende warmte, de gigantische taalbarriére aangezien ik ongeveer net zoveel arabisch ken als jij (mijn beste lezer) Chinees kunt.. Naja.. IETS beter wellicht, maar absoluut niet veel. Buiten de islamitische dingen om nagenoeg niet in ieder geval.
Maar soubhana Allah, zelfs voor deze Hollandse dame die na haar bekering het grootste deel van de jaren gewoon in Nederland is gebleven en pas sinds een jaartje pas weer die grens over gaat was het aanblik van dit land, het land van onze geliefde Rasoelallah Sallalahoe Aleiyhie wa Salaam een directe verzachter van mijn hart. En wellicht dat dit geen verrassing is voor jou, maar dat was het zeker wel voor mij! Maar toen wij met de bus langs de bekende klokkentoren reden schoot ik al vol..
Bij aankomst was het bijna Jumu'ah, echter moesten we door de drukte genoodzaakt bidden op straat. Ik wist niet eens dat asfalt zo ontzettend heet kon worden dat je er (zelfs met schoenen) nauwelijks op kon staan. Het was heel onwerkelijk, Jumu'ah in Mekkah, de drukte, de khutba daar.. Soubhana Allah. In de hittepiek zijn we gaan rusten.
Inmiddels zit ik alhamdoellilaah in mijn ieniemienie hotelkamertje op mijn bed achter mijn laptop. We hebben alhamdoellilaah bij aankomst Jumuah hier kunnen bidden en daarna gaan rusten in het hotel. En geloof me, ik was K.O. Inmiddels ben ik opgefrist en klaar om zometeen in sha Allah de Kabah op te zoeken! Het moment waar iedereen naar verlangt. Je proeft het enthousiasme onder de andere dames al, de opbouw van spanning.. Ik hoop dan ook als volgende blogpost hierover te kunnen vertellen in sha Allah! Voor nu is dit mijn (eerste) kleine update. So far so good alhamdoellilaah!
Reacties
Een reactie posten