A change of heart

Salaamoe Aleykoem wa Rahmatullahi wa Barakatuhu akhawaat,

Soubhana Allah, de laatste week van onze reis is aangebroken..

Wij verblijven nog enkele dagen hier in Mekkah in sha Allah en vertrekken begin volgende week naar Medina in sha Allah vanaf waar wij terug zullen keren naar Nederland.

Het is de langste reis van mijn leven geweest soubhana Allah, en in bepaalde opzichten ook het meest uitdagend..

Ik voel mij nu al zo anders na deze ervaring soubhhana Allah.. En dat is zo cliché om te zeggen maar zo voel ik het soubhana Allah echt.

Wanneer je bekeert ga je allemaal fases door. Ik denk dat dit wellicht voor een ieder geldt die ernaar gaat streven om te praktiseren, wat veel bekeerlingen (niet allemaal hoor!) vaak wel al vroeg proberen. De fases zijn natuurlijk voor een ieder verschillend, maar vaak zie je dat men begint met een hele hoge imaanpiek waarbij zij nauwelijks begrip op kunnen brengen voor anderen die bepaalde dingen die wellicht niet horen nog wél doen. Dit is niet iets wat zij verkeerd bedoelen, mij voor hen is het op zo'n moment niet in te denken dat je ooit nog opzettelijk ongehoorzaam bent aan Allah Azza wa Djall. Dan vaak komt er een punt waarbij zij neigen naar het 'extreme'. Waarbij zij kennis maken met mensen die er bijvoorbeeld hele strikte gewoontes op nahouden. Wat bedoel ik met 'strikte gewoontes'? Ik bedoel hier niet de mensen die puur proberen te leven volgens de Qur'an en de Sunnah. Ik bedoel mensen die het nog een paar stappen verder nemen en dingen toevoegen aan de religie of je zelfs zaken gaan afraden die binnen de religie wél zijn toegestaan.

Dit is wat bedoelt wordt met extremisme. Allah Azza wa Djall heeft de Islaam een volmaakte en makkelijke religie gemaakt, soubhana Allah. Maar dan loop je er tegenaan dat mensen het lastiger maken dan het eigenlijk is, en daar raak je gekneld met je gevoelens en je enthousiasme om Allah Azza wa Djall te gehoorzamen. Je voelt je naast deze mensen een 'mindere moslim' en helaas zien we dan vaak dat de bekeerlingen/vers 'praktiserenden' een tijdje inzakken. Ze zijn verward door de hardheid waarmee zij benaderd zijn, zij krijgen vaak het gevoel door deze mensen dat ze 'alles moeten doen, en dat het anders toch geen zin heeft'. Vaak zie je hen dan vervallen in oude patronen, bij de één overheersender dan de ander. Dit is vaak een tijdelijke fase. Heel veel moslims accepteren dat Allah Azza wa Djall ons als zondaren geschapen heeft en dat zondes niet betekenen dat je stopt met proberen wanneer je soms fouten maakt. Dat het een weg is die je bewandelt en niet een locatie waarbij je in 1x perfect bent soubhana Allah.
De islam is een lange weg van zelfreflectie, kennis vergaren, situaties inschatten en leren.

Het is, net zoals velen dingen in het leven, een kwestie van vallen en opstaan.

En het belangrijkste hierin is: thauwba! Het terugkeren naar Allah Azza wa Djall en het vragen om vergiffenis en om jou te sterken en verbeteren om telkens weer een zonde of een zwakte achterwege te kunnen laten in sha Allah.

Mijn hart voelt anders na de ervaringen hier. En het is alsof ik een nieuwe fase inga vanaf dit punt. Ik weet nog niet precies wat dit zal betekenen, alleen dat ik mij anders voel. Alsof ik meer van de dunya los wil laten, de dingen die ik heb meer wil leren waarderen en mijzelf nog verder wil verwijderen van het slechte soubhana Allah.

Ik heb gevonden tijdens mijn reis dat rust zit in de aanbidding van Allah Azza wa Djall, en gemoedsrust is rustgevender dan een goede nachtrust.

Mijn hart voelt dankbaarder, bewuster en ook meer gebroken door de omstandigheden waar wij ons hedendaags in begeven soubhana Allah. En de hardvochtigheid die een prominente rol lijkt te hebben ingenomen in onze Ummah..

Ik ben wakker geschud door de gulheid van de armen, ten opzichte van de gierigheid van vele rijken soubhana Allah..

Ik heb noodgedwongen in de spiegel moeten kijken, en ben erachter gekomen dat ik niet altijd blij ben met wie er terugkijkt. Ik ben er nog niet. Maar ik voel mij op de weg, in sha Allah.

En ik weet dat ik nooit tevreden zal sterven, tevreden over mijzelf. Echter ben ik tevreden, méér dan tevreden over de godsdienst die ik ruim 10 jaar geleden heb gekozen alhamdoellilaah..
Of sterker nog: waar ik naar geleid ben alhamdoellilaah!

Ik vraag Allah Azza wa Djall om deze tevredenheid enkel toe te doen nemen, en om mij en een ieder ra7ma te schenken wanneer wij sterven. Opdat wij zullen sterven met de shahadah op onze lippen en tevredenheid met Allah Azza wa Djall als Onze Heer, allahoema ameen!