Ramadhaanreeks part 2: Ramadhaan as a convert now vs then

Salaamoe Aleykoem wa Rahmatullahi wa Barakatuhu akhawaat,

De Ramadhaan. De Maand waarbij moslim zichzelf onthouden van voedsel tussen Fajr (zondsopgang) en Maghreb (zonsondergang).
De maand van het Taraweehgebed, de Qur'an, de jihad an-nafs en het verbeteren van jouw relatie met Allah Soubhana wa Ta'allah.
Ook is de Ramadhaan een maand die voor veel moslims een echte familiemaand is.
Veel bezoekjes en familiemomenten aan de iftartafel.
Dit is dan ook vaak een fijne maar ook hele confronterende maand voor veel bekeerde moslims. In deze blog zal ik in sha Allah de verschillende maanden omschrijven, hoe deze zich hebben ontwikkeld door de jaren heen en hoe ik dit heb ervaren. Ik zal er in sha Allah ook adviezen bij geven voor een ieder in sha Allah. Moge Allah Azza wa Djall het profijtvol maken voor een ieder, ameen!

De eerste jaren na mijn bekering

De eerste jaren van de Ramadhaan zijn voor mij absoluut mooi geweest. Er is iets aan de maand Ramadhaan wat mij een hele andere kijk geeft op het leven en de indeling hiervan. Ik voel mij dichter bij Allah Azza wa Djall en de moslims ervaar ik ook anders deze maand. Meer saamhorigheid en verbondenheid omdat je op dat moment allebei aan het vasten bent. Ook ervaar ik dat iedereen op zijn eigen manier bezig is met de deen op een ander niveau dan de rest van het jaar. Dit heb ik altijd iets heel moois gevonden allahoema bareek. Het feit dat men zichzelf uithongert uit liefde en vrees voor Allah.. De pracht van het vasten zie je onder anderen terug in deze hadieth:

Allah zegt: “Iedere daad van de zoon van Adam is voor hem, behalve het vasten. Het vasten is voor Mij en Ik zal hem ervoor belonen.”

Dit is een hadith qudsi die overgeleverd is door Abu Hurayrah (moge Allah tevreden met hem zijn) van de Profeet (vrede en zegeningen zij met hem). Het staat vermeld in Sahih Bukharie en Sahih Muslim.

Dit laat de puurheid zien van het vasten. Allah Soubhana wa Ta'allah kent het geziene en het ongeziene. Hij kent onze intenties en onze lasten. Ik heb elke tegenslag tijdens de Ramadhaan dan ook veel ervaren als een zegening en een manier om Allah mijn dankbaarheid te tonen. Echter heb ik in die eerste jaren nooit Taraweeh kunnen bidden of zelfs maar normaal kunnen vasten. Mijn familie vond de Ramadhaan een hele lastige maand om verschillende redenen.

Wat zijn de (mogelijke) bezwaren van niet-moslim ouders?

Mijn moeder was van mening dat het een erg ongezonde maand was en wilde niet dat ik mijn lichaam op die manier zou uithongeren en dan s'avonds zou volproppen. Zij had hier erg veel moeite mee en de eerste jaren van mijn bekering ging het tot het punt dat zij mij verbood om deel te nemen aan de maand. Daarnaast was er vanuit mijn familie veel bezwaar omtrent het feit dat mijn levensstijl deze maand dan ook haaks stond op die van hen. Wanneer zij aten zou ik vasten en wanneer zij zouden slapen zou ik eten. Dit zou betekenen dat ik hen (per ongeluk) zou kunnen wekken wanneer ik opstond, eten ging maken enzovoorts. Natuurlijk viel hier wel de nodige oplossingen op te bedenken, maar het nam hun gevoelens tegenover de Ramadhaan niet weg..

Hoe ging ik hiermee om?

Als ik heel eerlijk ben heb ik er nooit echt naar geluisterd. Niet omdat ik een rebels karakter heb. Als je mijn bekeringsverhaal hebt gelezen dan weet je dat inmiddels ook al.

Ik vond het lastig om in te gaan tegen mijn familie, echter was het idee van ongehoorzaamheid tegenover Allah Azza wa Djall zwaarder voor mij en heeft dit altijd de overhand gehad. Ieder jaar sinds mijn bekering in 2008 heb ik kunnen vasten alhamdoellilaah. Soms in het geheim, soms met veel weerstand vanuit mijn gezin maar ik heb het ieder jaar op mijn eigen manier weer voor elkaar gekregen om mee te doen met de Ramadhaan. Alhamdoellilaah.

Allah Azza wa Djall heeft mij gezegend met een levendige fantasie, en vaak in moeilijke of eenzame tijden dook ik dan ook in mijn eigen hoofd. Ik geloof heel sterk dat Allah Soubhana wa Ta'allah mij deze levendige fantasie gegeven heeft zodat ik vol kon houden.

Zelfs als ik alleen op mijn kamertje zat kon ik mijzelf al bijna zien zitten in een moslimfamilie, trots en blij dat ik het in de tijd dat het nog niet zo makkelijk ging en ik eenzaam was geweest toch had doorgezet. Omwille van Allah. Ik moest gewoon nog eventjes volhouden. Gewoon nog even broodjes smeren en onder mijn bed verstoppen voor suhoor..

Flesjes water vullen en onder mijn bed schuiven en doen alsof ik ontbijt maakte maar deze eigenlijk stiekem in mijn tas stak voor na iftar..

Alle avonden bij een vriendin eten waren de dagen dat ik rustig kon vasten wetende dat ik geen smoesjes zou hoeven te verzinnen wanneer ik geroepen zou worden voor het avondeten.

JA, wij zijn van die klassieke Nederlanders die met z'n allen aan de eettafel eten. 'Ik heb geen honger' bestond niet bij ons..

Ik denk dat dit iets is wat veel moslims met een moslimfamilie wel weten maar de enorme eenzaamheid die kan komen kijken bij deze maand is voor hen simpelweg niet te bevatten. Je zit op je hyves (mijn tijd), je facebook, insta of snapchat en ziet fantastische iftartafels voorbij komen.

Jij bent al blij met je broodje kaas of je koude broodje döner die je naar binnen hebt gesmokkeld. Je bent al dankbaar dat het vandaag 'is gelukt'.

Door de jaren heen is mijn Ramadhaan alhamdoellilaah zeker veranderd. Ondanks de bedenkingen van mijn familie werd het ieder jaar iets makkelijker om te vasten. Ook werd mijn vriendengroep steeds wat groter en werd ik steeds vaker in de Ramadhaan uitgenodigd door vriendinnen en door hun families. Ik heb altijd zoveel dankbaarheid gevoeld dat ik dit heb mogen meemaken, alhamdoellilaah. Moge Allah Azza wa Djall hen allemaal rijkelijk belonen, hun families rijkelijk belonen voor iedere kruimel, iedere cent waarmee zij mijn maagje hebben gevuld, ameen.

Ook gaaf dit mij een soort houvast, een blik op hoe het ooit op een dag zou zijn in sha Allah.

Een vooruitzicht op een Ramadhaan waarbij ik lekker kon eten waar ik trek in had, een iftartafel met sheikh Sudais op de achtergrond. Een Ramadhaan waarbij ik iedere avond bij het Taraweeh gebed te vinden zou zijn. Geen leugentjes, smoesjes of bezwaarde gevoelens als ik weer eens trek had midden in de nacht en de trap afsloop naar de keuken om eten te pakken, bang dat ik iemand zou wekken..

Ik wist dat als ik vol hield die dag zou komen. Alhamdoellilaah voor mijn sterke fantasie. Alhamdoellilaah voor alle lieve mensen waar Allah Azza wa Djall mij mee gezegend heeft. Alhamdoellilaah voor de Islaam, die elke berg voor mij verkleinde tot een drempeltje. Voelbaar maar te overkomen..

In 2015 had ik voor het eerst een Ramadhaan waarbij mijn moeder toestond dat ik de Ramadhaan vastte. We maakte een paar afspraken, ik kreeg een eigen plankje in de koelkast voor mijn pannetje soep, mijn dadels enzovoorts en ik kreeg de ruimte om de maand te beleven hoe ik wilde.

Ze zwaaide me uit wanneer ik s'avonds op de fiets stapte naar het Taraweeh gebed toe en wenste mij veel plezier als ik bij een vriendin werd uitgenodigd. Ze proefde van mijn baksels en soepje en kwam zelfs met gezonde receptjes om ervoor te zorgen dat ik 'alles binnen kreeg wat ik nodig had'.

Ik had een strikt schema voor het lezen van de Qur'an, slapen, rusten, eten, toetsen en ja, alles eigenlijk. En ik piekte deze Ramadhaan voor mijn gevoel. Ik piekte in mijn imaan, mijn energie en de hoeveelheid dingen die ik gedaan kreeg op een dag. Alhamdoellilaah.

Het jaar hierop zou ik de Ramadhaan doorbrengen in mijn eigen huis. Ik was destijds islamitisch getrouwd maar had mijn bruiloft nog niet gehad dus mijn man en ik woonde toen nog niet samen.

Om mijn familie zo min mogelijk tot last te zijn pakte ik mijn hele kamer (incl. matras en vissenkom) in, propte de dag voor de Ramadhaan zou beginnen mijn moeders camper vol en reden mijn moeder, mijn stiefvader en ik al vroeg naar mijn nieuwe woning. Hier stond destijds enkel een koelkast, een wasmachine, mijn salontafel, mijn TVmeubel en een boekenkastje. Verder was het huis helemaal leeg.

Ik had wel al de nodige spullen in de keuken verzameld, maar had geen gasfornuis of een oven of maar een magnetron. Maar met wat hulp van mijn moeder hebben wij een kledingrekje gekocht voor in de slaapkamer, van mijn matrasje op de grond een gezellig bedje gemaakt en een kookplaatje geleend van de beste vriendin van mijn moeder zodat ik nog een beetje kon koken in het huis.

Een paar dagen later kwam mijn bank binnen en die maakte de woonkamer al flink gezellig.
Ik heb hier de hele maand verbleven en het was heerlijk.

Ik zat pal naast de moskee en kon elke avond taraweeh bidden, ik at veel bij mijn schoonfamilie en andere avonden kwamen er vriendinnen over de vloer.

Ik had mijn eigen dagindeling, ik viel niemand lastig met mijn vasten en kon ineens alles uit deze maand die mij zo geliefd was halen.. Soubhana allah.
Ik vond mijzelf die Ramadhaan vaak met tranen in mijn ogen in het gebed. Tranen van dankbaarheid. Want ondanks alle tegenslagen sprak ik mijn moeder die maand iedere dag en zag ik haar ook veel.
Ze kwam op bezoek en ik bezocht haar. Ik wist op dat punt dat ik het gered had..
Ik wist dat de jaren van tegenwerking volledig achter ons lagen en dat ik mijn geloof nu zou kunnen belijden hoe ik zélf wilde.

Zonder concessies. Zonder angst. Mijn moeder en ik hadden het gered.

Vorig jaar was mijn eerste Ramadhaan met mijn man samen. Hij moet soms lachen dat ik mij zo enorm verheug op de Ramadhaan.. Maar voor mij is deze maand nu niet alleen de mooiste maand van het jaar, maar ook alle zaken waar ik voorheen zenuwachtig van zou worden zijn er niet meer.

Ik ben niet meer alleen. Ik belijd mijn geloof niet meer alleen.

Ik heb een familie met wie ik deze maand samen doormaak alhamdoellilaah.

Ik zit nu elke iftar met hem aan tafel met een gloeiend hart, denkende: I've made it, alhamdoellilaah.

Mijn intentie door dit verhaal op te schrijven is niet om iets in iemand gezicht te wrijven die nu nog in een lastig pakket zit. Ik doe dit enkel om een ieder inzicht te geven op gevoelens waar iemand mee te kampen heeft. Ook hoop ik hiermee een hart onder de riem te steken bij een ieder die nog alleen is.. Hou vol. Hou alsjeblieft vol in sha Allah. Allah beloont het vasten hoe Hij wenst. Hij kent jouw worsteling. Hij zal jou in sha Allah een familie schenken wanneer Hij weet dat jij hier aan toe bent.

De islaam is een religie van gemakken en een religie van beproeving. Maar Allah al-Ghaffoer zal nooit iets op jouw pad brengen wat jij niet aankunt. En Hij zal jou belonen voor iedere traan. Ieder onuitgesproken woord. Als iemand die de Ramadhaan 8 maal vooral alleen met de nodige moeilijkheden heeft doorstaan.. Het is het waard geweest alhamdoellilaah. Het is het allemaal waard geweest. Ik zou het zo overdoen. Ik zou het nog 100x gedaan hebben om te komen op het punt waar ik nu ben, alhamdoellilaah!

Als ik mij al zo kan voelen op deze Dunya, laat staan in al-Akhira in sha Allah!

Hang on!

Moge Allah Azza wa Djall een ieder van ons leiden, standvastig maken en houden en ons doen behoren tot hen die zullen welslagen, ameen!