Looking back on the Hadj

Salaamoe Aleykoem wa Rahmatullahi wa Barakatuhu akhawaat,

Soubhana Allah.. ik weet niet eens waar ik moet beginnen.
Inmiddels zijn wij alhamdoellilaah al bijna 4 maanden teruggekeerd van de Hadj. De meest indrukwekkende reis van mijn leven, zonder twijfel! Een droom die uitkwam. Echter, was Hadj zoveel overweldigender en zwaarder dan ik vooraf had kunnen bedenken soubhana Allah.
Dit maakte het niet alleen moeilijk om onder woorden te brengen toen ik daar was, maar ook toen ik terugkwam en mensen mij vragen stelde. Soubhana Allah.
Ik werd er soms zelfs verlegen van.. Omdat het gevoel en de schaamte dat ik wellicht niet alles uit deze periode heb gehaald een grote last op mijn schouders was. Ik was zwanger, van week 16 tot week 20 van mijn zwangerschap was ik daar alhamdoellilaah. De warmte was overweldigend voor mij. De druk die ik voelde vanuit de groep waar wij mee waren liep soms voor mij ook op. Ik ben tenslotte Nederlandse en ik ben zwanger. Reden genoeg om een beetje in de gaten gehouden te worden. Alleen, voel ik mij al vrij snel onder druk gezet..

De gehele maand bestaat voor mij uit momentopnamen. De mooiste van mijn leven maar ook de zwaarste. Het aangezicht van de Kabah is er één die bijna lijkt alsof het nooit echt is gebeurt. En mijn man die echt met zijn armen om mij heen liep zodat ik de Kabah in de immense drukte van dichtbij kon zien en in alle rust mijn adiyaat kon doen bij deze eerste aanblik.. Moge Allah Azza wa Djall hem rijkelijk belonen hiervoor, ameen.

Ook vond ik het moeilijk dat ik lichamelijk zwakker was, dat ik soms niet mee kon komen met de gebeden in en rond masjid al-Haram en masjid an-Nabawwi omdat mijn lichaam simpelweg dit niet toeliet. Maar het feit dat ik de gehele Hadj begin tot eind zélf heb uit kunnen voeren was een onbeschrijfelijke ni3mah van Allah Azza wa Djall. En het feit dat mijn dochter bij ons was, soubhana Allah.. Dat heeft mij heel veel extra sabr en rust gegeven alhamdoellilaah.

Haar eerste schopje, tot gewoon de wetenschap dat zij er was. Het was allemaal rust voor mij.

Alhamdoellilaah.

Het feit dat wij alvorens het ouderschap daar du'a konden doen voor haar, dat wij daar een pilaar van onze deen konden vervullen. Soubhana Allah..

Maar de Hadj is niet een reis die begint in Mina en eindigt in Mekkah. Soubhana Allah.

Ergens is dit natuurlijk precies wél wat het is.. maar de impact die deze reis op jou maakt is vele malen groter.. Dat is iets wat je meeneemt naar huis.
Iets wat jij in sha Allah de rest van jouw leven met je meedraagt.

Het is niet altijd direct te omvatten dat een reeks aan handelingen en adiyaat ertoe kunnen leiden dat jouw zondes volledig worden uitgewist.

Het is niet te omvatten dat dit 'zo makkelijk is'. En dat is iets waar men zich flink op verkijkt. Want je ziet de wijsheid van de Hadj als je je daar begeeft soubhana Allah.
Je ziet het voor jouw ogen.. het wordt allemaal helder en duidelijk.

Tijdens deze periode wordt jij blootgesteld aan de ware aard van de mens. Zowel jouw eigen nafs als die van anderen staan ineens centraal en soubhana Allah worden zelfs zichtbaar.

Enerzijds zie je mensen op hun best, althans dat is wat je verwacht. Maar ook zie je de 'nafsi nafsi' mentaliteit.. Men bekommert zich om zichzelf, en misschien om een reisgenoot.

Ik vraag Allah Azza wa Djall om mij te vergeven voor mijn tekortkomingen tijdens deze periode, ik vraag Hem ar Rahman om mijn man maar ook de rest van de ummah die daar aanwezig was genadig te zijn en onze Hadj van ons te accepteren, ons te beschermen tegen onze eigen nafs, de shirk en de bid'aah, allahoema ameen.

Echter, sinds wij teruggekeerd zijn pluk ik eigenlijk pas de vruchten van deze reis soubhana Allah.. Nu pas zie je daadwerkelijk de impact die de Hadj op ons heeft. Soubhana Allah..

En alleen al hierom zou ik een ieder op het hart willen drukken dat de Hadj en de Umrah echt een streven dienen te zijn voor ons allen. Dat wij in sha Allah er alles aan doen om deze plekken te mogen bezoeken.. Want het verandert je, in sha Allah.

En niet een 'oo je gaat op Hadj daarna kom je perfect terug en bega je nooit meer een fout' soort verandering. Een mentaliteit waar ik mij overigens blauw aan erger. Een fabelachtige mentaliteit waardoor men angstig wordt om deze prachtige reis te maken soubhana Allah.

Nee. Een verandering die wortelt in jouw diepste.

Soubhana Allah een verandering die zó mooi is lieve lezers..

Want je zet Makkahlive aan, maar anders dan anders ben jij daar geweest.. je mist het alsof het je thuis is terwijl je tegelijkertijd hunkert naar een aangezicht en het terughalen van dat overweldigende gevoel dat je hebt als je daar bent.. Het gemis is gezond, het is mooi en inspirerend. Soubhana Allah.
Pijnlijk maar vooral fijn, broodnodig en hartverwarmend. Alhamdoellilaah.

Lieve akhawaat. Toen ik moslim werd in 2008 spendeerde ik veel tijd in mijn eigen hoofd. Ik plugde mijn oordopjes in en zonderde mij af om alleen te zijn met mijn gedachten. In deze gedachten zag ik mijzelf als een gesluierde moslim, een lieve man met een baardje en een grote liefde voor zijn deen. Een man die mij zou helpen en stimuleren in de Deen, en ik zou hetzelfde voor hem doen..
Een huishouden waar de Adhaanklok afging tijdens gebedstijd..

Een huishouden waar de Qur'an veelvuldig gereciteerd wordt in sha Allah..

Een huis vlakbij een moskee..
Een veilige plek waar ik mijn kinderen kan opvoeden met de religie van Allah Azza wa Djall..
Een rustplaats waar zij de warmte van deze religie voelen in sha Allah..

De veiligheid die het biedt. Soubhana Allah.
En ik zag mijzelf staan, in Makkah, voor de Kabah..

En destijds brachten deze gedachten tranen in mijn ogen omdat zij zo ver van mij af waren.
Zo ontastbaar..

Maar ik kon niks anders voor mij zien.. Ik wilde niets anders dan dat.

Dus ik klampte mij vast aan dit beeld..
Niet wetend dat Allah Azza wa Djall mij zou zegenen met al deze beelden en al deze stille gekoesterde wensen in slechts 11 jaar na mijn bekering..
Soubhana Allah.. Allemaal. Het hele plaatje. Soubhana Allah..
Wat een ni3mah..

Allah Azza wa Djall is met de geduldigen..

Hij schenkt ons meer dan wij voor mogelijk houden.. Meer dan wij verdienen..

Ik schrijf dit met oprechte tranen in mijn ogen lieve akhawaat. Het is niet altijd makkelijk om keer op keer vertrouwen te hebben in het Plan van Allah Azza wa Djall..

Om ons keer op keer neer te leggen bij het feit dat Hij de Beste der Planners is en wij simpelweg moeten afwachten.

Dit is het enige wat wij kunnen doen lieve akhawaat. Afwachten. Vertrouwen hebben in sha Allah.

Een leven met Allah Azza wa Djall centraal is altijd een vol leven..

En vertrouwen hebben in Hem, en verlangen creëren voor Jannat in plaats van deze dunya..

Ik schrijf dit alles omdat ik nauwelijks kan geloven dat mijn dromen zijn uitgekomen. Ik leef ze. Alhamdoellilaah. En de dromen die jij hebt omwille van Allah Azza wa Djall, die zullen jou daadwerkelijk die gemoedsrust geven. Je zult niet hunkeren zoals wereldsezaken jou laten hunkeren. Alsmaar meer en meer willend. Nee. De zaken omwille van Allah Azza wa Djall maken ons nederig, gelukkig en meer dan alles geven zij ons voldoening en oprechte gemoedsrust alhamdoellilaah..

Ik gun dit een ieder uit de bodem van mijn hart.

JA. Tranen, verdriet, beproeving, pijn, endurance.. ze zijn een onderdeel van deze dunya.

Maar lieve akhawaat. Ik ga eindigen met een cliché zin die centraal dient te staan in onze levens, ons besef gedurende deze moeilijke dagen vol met Fitnah:

"She who has everything, but not Allah has nothing.

She who has nothing but Allah, has everything".

Moge Allah Azza wa Djall jullie allen beschermen lieve akhawaat, allahoema ameen!